[FMP] Równoważny system czasu pracy umożliwia stosowanie przedłużonego dobowego wymiaru czasu pracy i okresów wzmożonej pracy równoważonych krótszą pracą w niektórych dniach lub dniami wolnymi. Prawidłowe rozliczenie przepracowanych w ramach tego systemu przez pracownika godzin wymaga porównania pracy faktycznie wykonanej z harmonogramem / grafikiem czasu pracy. Przedłużenie W ruchomym rozkładzie czasu pracy ponowne wykonywanie pracy w tej samej dobie nie stanowi pracy w godzinach nadliczbowych. W takim przypadku w ruchomej organizacji czasu pracy mogą wystąpić nadgodziny dobowe, gdy pracodawca poleci pracownikowi dodatkową pracę przed planowaną w grafiku godziną jej rozpoczęcia (przykład 2). Prawo pracy wyróżnia jednak wiele systemów czasu pracy, których wprowadzenie musi zostać uzasadnione odpowiednimi okolicznościami – wymienić tutaj można m.in. równoważny system czasu pracy umożliwiający przedłużenie czasu pracy do 12 godzin, a w szczególnie uzasadnionych przypadkach nawet do 24 godzin. W umowie o pracę Państwa pracownika, ze względu na fakt, że jest zatrudniony w niepełnym wymiarze czasu pracy, należy ustalić limit godzin pracy ponad wymiar wynikający z tej umowy, po przekroczeniu którego pracownik nabędzie, oprócz normalnego wynagrodzenia, także prawo do dodatku wyliczonego jak za pracę w godzinach nadliczbowych Wprawdzie można przyjąć, że podróż służbowa jest formą szeroko rozumianego pozostawania w dyspozycji, lecz nie wymaga ona przebywania (fizycznej obecności) w zakładzie pracy lub innym miejscu, które jest wyznaczone do wykonywania pracy. Co za tym idzie nie przysługuje też wynagrodzenie za nadgodziny. - art. 77 5 ustawy z 26 onPoint Karty Czasu Pracy to elektroniczna ewidencja czasu pracy, którą pracownik może jednym kliknięciem autouzupełnić lub odczytać z oferowanego przez nas systemu RCP. W pełni zautomatyzowana ewidencja nadgodzin, godzin nocnych oraz wsparcie dla dyżurów czy pracy twórczej. Ewidencja może być prosta: w oparciu o obecność . Wynagrodzenie Nadgodziny a równoważny czas pracy Indywidualne porady prawne Marta Handzlik • Opublikowane: 2019-02-27 Mam pytanie odnośnie nadgodzin u osoby zatrudnionej na 1/2 etatu w ramach równoważnego czasu pracy. W firmie obowiązuje 3-miesięczny okres rozliczeniowy. Pracownik w maju zatrudniony był na pełen etat, od czerwca już na pół etatu. W związku z ty mam wątpliwości co do zawartej w porozumieniu regulacji odnośnie dopuszczalnej liczbie godzin, po których przekroczeniu pracownik nabywa prawo do dodatku jak za nadgodziny. Mam również wątpliwości co do wypłaty dodatku za przepracowane godziny ponadwymiarowe: czy wypłacamy w takim przypadku na koniec okresu rozliczeniowego, czy w miesiącu, w którym zaistniały? Masz podobny problem? Kliknij tutaj i zadaj pytanie. Zgodnie z art. 151 § 5 ustawy Kodeks pracy strony ustalają w umowie o pracę dopuszczalną liczbę godzin pracy ponad określony w umowie wymiar czasu pracy pracownika zatrudnionego w niepełnym wymiarze czasu pracy, których przekroczenie uprawnia pracownika, oprócz normalnego wynagrodzenia, do dodatku do wynagrodzenia. Kodeks pracy nie wskazuje, w jaki sposób dokonać ustalenia limitu godzin dla niepełnoetatowca. Jednak określenie go na poziomie ogólnych norm czasu pracy, np. przez zapis, że prawo do dodatku powstaje po przekroczeniu 8 godzin pracy na dobę i przeciętnie 40 na tydzień jest bezcelowe. W takim przypadku prawo do rekompensaty za nadgodziny powstaje bowiem z mocy samego prawa, bez konieczności wprowadzania dodatkowych ustaleń umownych. Wspomniany limit powinien zostać ustalony poniżej podstawowych norm czasu pracy, a powyżej niepełnego wymiaru etatu wynikającego z umowy niepełnoetatowca. Metody wyznaczenia limitu mogą być różne: przez odniesienie go do wymiaru dobowego pracownika, wielkości etatu czy średniotygodniowego wymiaru czasu pracy. W mojej opinii wskazanie liczby godzin nadliczbowych dla pracownika, o którym mowa w pytaniu, jest prawidłowe. Godziny nadliczbowe w równoważnym systemie czasu pracy rozliczamy na koniec okresu rozliczeniowego, a nie na koniec miesiąca, w którym zaistniały. Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼ Indywidualne porady prawne Przez pracę w godzinach nadliczbowych rozumie się pracę wykraczającą poza obowiązujące pracownika normy czasu pracy, a także pracę wykonywaną ponad przedłużony dobowy wymiar czasu pracy, wynikający z obowiązującego pracownika systemu i rozkładu czasu pracy. Jak określić ilość godzin nadliczbowych w równoważnym systemie czasu pracy, tłumaczy Joanna Stępniak, ekspertka Serwisu Prawa Pracy i Ubezpieczeń Społecznych. Firma stosuje równoważny system czasu pracy oraz 12-miesięczny okres rozliczeniowy. Czy jeśli pracownik pracował 4 razy w tygodniu po 12 godzin, to przekroczył normę tygodniową i należy mu naliczyć godziny nadliczbowe? Suma godzin w miesiącu nie była przekroczona. Do jakiego terminu należy rozliczyć i wypłacić godziny nadliczbowe przy 12-miesięcznym okresie rozliczeniowym? Na przestrzeni kilkumiesięcznego okresu rozliczeniowego pracodawca może planować czas pracy pracownika w taki sposób, aby w jednym miesiącu przepracował większą liczbę godzin, a w kolejnym odpowiednio mniejszą. Taka organizacja czasu pracy nie powinna powodować powstania pracy w godzinach nadliczbowych. Okresem rozliczeniowym jest okres, dla którego dokonuje się ustalenia, czy planowany czas pracy pracownika mieści się w granicach obowiązującego pracownika wymiaru czasu pracy (dobowego i tygodniowego) w przyjętym systemie czasu pracy oraz czy nie zostanie przekroczony przeciętnie pięciodniowy tydzień pracy. Jest to również okres, po upływie którego dokonuje się rozliczenia czasu pracy pracownika. Liczba godzin pracy w poszczególnych dniach i tygodniach musi się zatem bilansować na przestrzeni okresu rozliczeniowego (a nie na przestrzeni danego miesiąca). Tym samym pracodawca może planować czas pracy pracowników w taki sposób aby w jednych miesiącach okresu rozliczeniowego pracownicy przepracowali więcej godzin a w kolejnych odpowiednio mniej. Jak bowiem wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z r., I PK 191/09, LEX nr 920587, "istota instytucji okresów rozliczeniowych czasu pracy sprowadza się do tego, że w ramach danego okresu ustala się ilość przepracowanych przez pracowników dni i godzin, by następnie określić liczbę godzin nadliczbowych (w ujęciu dawnego art. 133 a obecnie art. 151 wynikających z przekroczenia normy średniotygodniowej, które nie zostały zrekompensowane czasem wolnym i podlegają wynagrodzeniu obejmującemu (…) wynagrodzenie normalne wraz z dodatkiem. Zbilansowanie czasu pracy pracowników następuje po zakończeniu okresu rozliczeniowego." [-OFERTA_HTML-] Tym samym wskazać należy, że opisana w pytaniu sytuacja nie spowodowała powstania pracy w godzinach nadliczbowych. Z pytania wynika bowiem, że w jednym tygodniu okresu rozliczeniowego pracownik przepracował 48 godzin (4 dni po 12 godzin), a zatem o 8 godzin więcej niż obowiązująca pracowników średniotygodniowa norma czasu pracy. Do końca okresu rozliczeniowego czas pracy pracownika jednak się zbilansował (pracodawca zaplanował zapewne mniejsza liczbę godzin pracy tak aby wyrównać nadpracowane przez pracownika godziny). Takie zachowanie pracodawcy jest dopuszczalne i nie powoduje powstania pracy w godzinach nadliczbowych. Jednocześnie wskazać należy, że przedłużenie do 12 miesięcy okresu rozliczeniowego nie ma wpływu na sposób rozliczania pracy nadliczbowej wynikającej z przekroczenia przedłużonego dobowego wymiaru czasu pracy pracownika. Pracą w godzinach nadliczbowych jest praca wykonywana ponad obowiązujące pracownika normy czasu pracy, a także praca wykonywana ponad dobowy przedłużony wymiar czasu pracy, wynikający z obowiązującego pracownika systemu i rozkładu czasu pracy - art. 151 ustawy z r. – Kodeks pracy – dalej Na gruncie tego przepisu, możemy rozróżnić pracę w godzinach nadliczbowych wynikającą z przekroczenia dobowego wymiaru czasu pracy (lub przedłużonego dobowego wymiaru czasu pracy), a także pracę w godzinach nadliczbowych wynikającą z przekroczenia średniotygodniowej normy czasu pracy. Jeżeli pracownik wykonuje pracę i w jej wyniku okazuje się, że pracował dłużej niż przewidziana dla niego dobowa norma czasu lub przedłużony dobowy wymiar czasu pracy, to w takiej sytuacji dochodzi do pracy w godzinach nadliczbowych z powodu przekroczenia dobowej normy czasu pracy. Na powstanie takiej pracy nadliczbowej nie ma znaczenia długość okresu rozliczeniowego. Praca w godzinach nadliczbowych wynikających z przekroczenia obowiązującego pracownika dobowego wymiaru czasu pracy lub przedłużonego dobowego wymiaru czasu pracy powstaje bowiem zawsze w tym dniu, w którym pracownik wykonywał pracę ponad obowiązująca go dobową norę czasu pracy (lub jej przedłużony wymiar). Długość okresu rozliczeniowego ma natomiast, pośrednio, wpływ, na rozliczenie pracy nadliczbowej wynikającej z przekroczenia średniotygodniowych norm czasu pracy. Tego rodzaju praca nadliczbowa jest bowiem rozliczana dopiero po zakończeniu się okresu rozliczeniowego. Tym samym pracę nadliczbową wynikającą z przekroczenia średniotygodniowych norm czasu pracy (które mogły by wystąpić ewentualnie w opisywanej w pytaniu sytuacji), pracodawca który wprowadził 12-miesięczny okres rozliczeniowy, będzie mógł w pełni rozliczyć dopiero z jego końcem. WitamChciałbym się dowiedzieć czy w przypadku takiego czasu pracy będą możliwe nadgodziny bez przekraczania doby pracowniczej. Parę miesięcy temu mieliśmy normalny zmianowy system po 8h zmiany w przyjętym trybie 6-14, 14-22, 22-6. Kilka miesięcy temu ktoś mądry postanowił to zmienić na równoważny czas pracy w zmianyna 2020 styczeń: i - - - - - - - - - - - - - 6-18Dodam, że w mojej firmy na nadgodziny można zostać do 4h po zmianie jak i przyjść do 4h wcześniej w formie nadgodzin. Czy przy tym czasie pracy będzie możliwe żebym np przyszedł do pracy na max 4h w dniu kiedy mam 12h i rano znów na 6 czy już by należał mi się dzień wolny z racji 16h w pracy. Do przeciętnej tygodniowej normy czasu pracy zaliczają się godziny niezaplanowane pracownikowi w grafiku, które nie przekraczają obowiązującej 8-godzinnej dobowej normy. Dodatkowo są to wszystkie godziny świadczone przez pracownika w dniu, w którym zgodnie z grafikiem nie miał on zaplanowanej pracy. Droga sobota Polecenie pracownikowi pracy w dniu wolnym wynikającym z zasady przeciętnie pięciodniowego tygodnia pracy generuje pracę nadliczbową wynikającą z naruszenia przeciętnej tygodniowej normy czasu pracy. Za taką pracę zatrudniony powinien otrzymać inny dzień wolny w okresie rozliczeniowym. Gdy nie zostanie on mu udzielony, dojdzie do naruszenia zasady przeciętnie 5-dniowego tygodnia pracy. Jest to wykroczenie przeciwko prawom pracowniczym (narusza prawo do wypoczynku). Gdy już jednak okres rozliczeniowy się skończył, to rekompensata może być tylko pieniężna i tylko w podwójnej wysokości. Przykład Pan Józef pracuje jako magazynier od poniedziałku do piątku po 8 godzin na dobę. W związku z dostawą towaru w sobotę szef zobowiązał go do przyjścia w tym dniu do pracy i odebrania transportu. Pan Józef w sobotę wykonywał pracę w magazynie przez 2 godziny, ale nie został mu za to oddany inny dzień wolny od pracy. Praca w tym dniu zalicza się do godzin nadliczbowych wynikających z przekroczenia przeciętnej tygodniowej normy czasu pracy. Powinien za nią otrzymać normalne wynagrodzenie i 100-procentowy dodatek do każdej z tych godzin. Jeżeli jednak praca pracownika w dniu wolnym przedłuży się ponad obowiązującą go dobową normę czasu pracy, to godziny nadliczbowe średniotygodniowe wystąpią tylko do granic czasowych tej normy. Po jej przekroczeniu pracownik wykonuje już pracę w nadgodzinach wynikających z naruszenia dobowej normy czasu pracy. Przykład Zatrudniony na stanowisku stolarza pan Krzysztof wykonuje pracę w podstawowym systemie po 8 godzin od poniedziałku do piątku. W związku z koniecznością ukończenia terminowego zamówienia, wykonywał on na polecenie pracodawcy pracę przez 10 godzin w sobotę, która jest dla niego zazwyczaj dniem wolnym od pracy. Wykonywał pracę w godzinach nadliczbowych średniotygodniowych przez 8 godzin (od 6 do 14 w sobotę) i w godzinach nadliczbowych dobowych przez 2 godziny (od 14 do 16 w sobotę). Z tytułu przekroczenia przeciętnej tygodniowej normy pracownikowi przysługuje za każdą godzinę takiej pracy normalne wynagrodzenie wraz ze 100-proc. dodatkiem, natomiast za 2 godziny przekroczenia dobowego wynagrodzenie i 50-proc. dodatek. Niedzielny grafik W przypadku pracowników, dla których dozwolona jest praca w niedzielę, wysokość wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych zależy od tego, w jaki sposób pracodawca zaplanował pracę w tym dniu. Inaczej bowiem należy potraktować sytuację, w której mimo dozwolonej pracy w niedzielę pracownik miał zaplanowaną niedzielę wolną od pracy, a inaczej gdy zaplanowano mu pracę, ale z powodu potrzeb pracodawcy wykonywał ją dłużej niż w harmonogramie. Przykład Pan Józef wykonuje pracę ochroniarza w firmie produkcyjnej. Pracuje na podstawie dwutygodniowych grafików, które kierownik ochrony wręcza mu w tygodniu poprzedzającym nowy grafik. Czynności ochrony są świadczone całodobowo we wszystkich dniach tygodnia. Pracownicy pracują na zmiany zgodnie z harmonogramem. Ewentualna praca poza grafikiem każdorazowo jest rekompensowana w postaci pieniężnej. Pan Józef w środę musiał dłużej zostać w pracy z powodu spóźnienia się jego następcy do pracy. W związku z tym otrzyma za 3 godziny nadliczbowe w dniu powszednim (od 14 do 17) normalne wynagrodzenie i 50-proc. dodatek. W niedzielę w pierwszym tygodniu miał zaplanowaną pracę od 6 do 14, jednak z powodu ponownego spóźnienia się kolegi z II zmiany musiał pozostać na stanowisku przez dodatkowe 2 godziny. Mimo że była to niedziela, panu Józefowi przysługuje wyłącznie normalne wynagrodzenie i 50-proc. dodatek za każdą godzinę tej pracy nadliczbowej. Niedziela była bowiem w jego przypadku dniem pracy zgodnie z obowiązującym go harmonogramem. Inaczej natomiast przedstawiała się sytuacja w drugą niedzielę, kiedy to pan Józef miał mieć wolne, a musiał wykonywać pracę przez 10 godzin. Pracował bowiem zarówno w godzinach nadliczbowych średniotygodniowych (od 6 do 14), jak i dobowych (od 14 do 16). Za wszystkie te godziny należy mu się wynagrodzenie i 100-proc. dodatek, bo ta niedziela miała być dla niego wolna. W równoważnym też nie tanio Zatrudnienie pracownika w równoważnym systemie daje pracodawcy duże możliwości elastycznego planowania jego godzin pracy w poszczególnych dobach. Ważne jest rozsądne podejście szefa do sporządzanego grafiku i trafne przewidzenie zapotrzebowania na pracę określonych osób w ustalonych godzinach. Mimo różnych interpretacji należy stwierdzić, że nie ma obowiązku planowania pracownikom czasu pracy z góry na cały okres rozliczeniowy. Pracodawca może tworzyć grafiki obejmujące krótsze okresy, np. jedno lub dwutygodniowe. W takim przypadku może z większym prawdopodobieństwem zaplanować właściwe godziny pracy dla pracownika zatrudnionego w równoważnym systemie czasu pracy. Przy zaplanowaniu dobowego wymiaru poniżej obowiązującej normy czasu pracy wystąpią jednak średniotygodniowe godziny nadliczbowe, gdy zatrudniony będzie musiał pozostać dłużej w pracy. Dopiero po przekroczeniu tej normy godziny nadliczbowe będą miały status dobowych. Przykład Pani Natalia jest zatrudniona w równoważnym systemie czasu pracy z możliwością przedłużenia dobowego wymiaru czasu pracy do 12 godzin. Jako krawcowa często musi zostać dłużej w pracy, by dokonać koniecznych przeróbek nieprzewidzianych na etapie tworzenia jej grafiku pracy. W jednym z tygodni okresu rozliczeniowego jej praca przebiegała następująco -patrz grafik 3. Pracownica wykonywała więc pracę zarówno w godzinach nadliczbowych wynikających z naruszenia dobowej, jak i przeciętnej tygodniowej normy czasu pracy. W ponie- działek pracowała o godzinę dłużej niż w planie, który zakładał 12-godzinną pracę. Dlatego przysługuje jej wynagrodzenie z 50-proc. dodatkiem za pracę powyżej przedłużonego dobowego wymiaru. We wtorek miała zaplanowane tylko 4 godziny pracy, a pracowała 8. Zatem praca w 5, 6, 7 i 8 godzinie spowodowała przekroczenie przeciętnej tygodniowej normy. Za to przysługuje jej wynagrodzenie i 100-proc. dodatek. Nie może tu być mowy o naruszeniu dobowym, gdyż nie doszło do przekroczenia obowiązującej 8-godzinnej dobowej normy czasu pracy. Do takiego przekroczenia doszło natomiast w środę, kiedy to zamiast zaplanowanych 6 godzin pracownica świadczyła pracę przez 12. Powyżej 8 godziny będzie zatem miała nadgodziny dobowe, a do 8 godzin pracy nadgodziny średniotygodniowe. W związku z zaplanowaniem pani Natalii pracy w niedzielę, dzień ten będzie traktowany dla niej jako powszedni, w którym praca w godzinach nadliczbowych dobowych jest wynagradzana 50-proc. dodatkiem. Ponad wymiar Konieczność wykonywania pracy dłużej przez pracownika zatrudnionego w niepełnym wymiarze czasu pracy nie zawsze doprowadza do wystąpienia godzin nadliczbowych. Fakt skróconego dobowego wymiaru czasu pracy niepełnoetatowca nie jest równoznaczny ze skróceniem jakiejkolwiek normy czasu pracy. Pracownika zatrudnionego na część etatu obowiązują bowiem normy czasu pracy te same co wszystkich innych, a więc 8-godzinna dobowa i przeciętnie 40-godzinna tygodniowa. Wykonując pracę dłużej niż w grafiku pracownik niepełnoetatowy może liczyć na dodatki z tytułu pracy nadliczbowej dopiero po przekroczeniu 8 godzin pracy w dobie. Samo przedłużenie pracy ponad dobowy wymiar uprawnia pracownika wyłącznie do otrzymania normalnego wynagrodzenia za pracę wykonaną, chyba że pracodawca uzgodnił z zatrudnionym w treści umowy o pracę dopuszczalną liczbę godzin pracy ponad wymiar czasu pracy, której przekroczenie będzie uprawniało pracownika do dodatku jak za pracę w godzinach nadliczbowych na poziomie znacznie poniżej obowiązujących norm. Przykład Pan Wojciech świadczy pracę na stacji benzynowej w wymiarze 1/2 etatu. W umowie o pracę uzgodnił, że dodatki jak za pracę nadliczbową będą mu przysługiwały dopiero po przekroczeniu przeciętnie 39 godzin na tydzień. Pracę wykonuje od poniedziałku do piątku po 4 godz. na dobę. W pozostałych godzinach otwarcia obsługę stacji prowadzi sam właściciel. W związku z koniecznością załatwienia spraw osobistych przez szefa, pan Wojciech pozostawał w jednym z tygodni dłużej w następujący sposób -patrz grafik 4. Pracownik, wykonując dłużej pracę w poniedziałek i czwartek ponad zaplanowany w harmonogramie rozkład, świadczył ją w godzinach ponadwymiarowych. Tylko jedna godzina (nadliczbowa) w czwartek od 14 do 15 spowodowała przekroczenie dobowej normy czasu pracy. Pozostałe godziny żadnych z norm czasu pracy nie naruszały. Dlatego przysługuje za nie wyłącznie normalne wynagrodzenie. Dwunastogodzinny tryb pracy mnoży pytania o wymiar przysługujących nam dni wolnych. Kiedy właściwie zaczynają się nasze nadgodziny, czy powinniśmy dostawać za nie jakieś dodatki? Czy pracodawca może zmusić nas do dwunastogodzinnej pracy kilka dni z rzędu? Nasz czytelnik zwrócił się do nas z w ochronie zakładowej - dwunastogodzinny system pracy, nadgodziny na umowę zlecenie. Czy za pracę w soboty czy niedziele, przy trybie dzień-noc-2 dni wolnego należą mi się jakieś dodatki, oprócz nocnych? Czy mogą mnie zmusić do nadgodzin, płacąc za nie zleceniowo? Mam drugą grupę niepełnosprawności (symbol 10N). Ile godzin normatywnych muszę zrobić? Ile maksymalnie mogę mieć z rzędu pracy dniowej po 12 godzin? Na pytanie odpowiada Mec. Anna Czechowska, radca prawny, młodszy partner z MGS Kancelaria Radców Prawnych i Adwokatów Mądry, Sznycer, Cwalina-Kowalewska, Sambożuk Sp. zatrudnieni przy pilnowaniu mienia lub ochronie osób mogą być objęci systemem równoważnego czasu pracy określonym w art. 137 kodeksu pracy. W systemie tym dopuszczalne jest przedłużenie dobowego wymiaru czasu pracy do 24 godzin, w okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym miesiąca. Okres rozliczeniowy może być przedłużony do 3 miesięcy - w szczególnie uzasadnionych przypadkach - lub do 4 miesięcy przy pracach uzależnionych od pory roku lub warunków atmosferycznych. Ponadto, jeśli uzasadniają to przyczyny obiektywne, techniczne lub dotyczące organizacji pracy, okres rozliczeniowy może być przedłużony do 12 miesięcy (art. 129 § 2 W omawianym systemie czasu pracy pracownikowi powinien być przyznany, bezpośrednio po każdym okresie wykonywania pracy w przedłużonym dobowym wymiarze czasu pracy, odpoczynek przez czas odpowiadający co najmniej liczbie przepracowanych godzin. Odpoczynek ten przysługuje niezależnie od obowiązku udzielenia 35-godzinnego odpoczynku tygodniowego. Pracownika zatrudnionego w omawianym systemie czasu pracy obowiązuje tygodniowa norma czasu pracy, która wynosi przeciętnie 40 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy. Praca przy pilnowaniu mienia lub ochronie osób, na podstawie art. 15110 pkt 7 jest dopuszczalna w niedziele i święta, zatem pracodawca czytelnika jest uprawniony do planowania pracy również we wskazane dni. Pracodawca jest również uprawniony do planowania pracy w sobotę, gdyż nie jest to dzień ustawowo wolny od pracy. W przypadku pracy w sobotę pracodawca zobowiązany jest zapewnić pracownikowi inny dzień wolny od pracy, tak, aby został zachowany przeciętnie pięciodniowy tydzień pracyZa zaplanowaną pracę w soboty, niedziele lub święta pracodawca nie ma obowiązku wypłacania dodatkowego wynagrodzenia. Dodatki do wynagrodzenia przysługują wyłącznie wtedy, gdy praca w te dni świadczona jest w godzinach nadliczbowych. Praca w soboty, niedziele i święta jest pracą w godzinach nadliczbowych w dwóch przypadkach: po pierwsze, jeśli świadczona jest w wymiarze przekraczającym zaplanowany na dany dzień wymiar czasu pracy, po drugie, jeśli świadczona jest po przekroczeniu przeciętnej tygodniowej normy czasu pracy wynoszącej 40 godzin. Dla przykładu - praca w godzinach nadliczbowych wystąpi wówczas, gdy w niedzielę, zgodnie z grafikiem pracownik przepracować miał 12 godzin, a świadczył pracę przez 14 godzin - pracownik w takiej sytuacji przepracował 2 godziny nadliczbowe, za które przysługuje mu normalne wynagrodzenie oraz dodatek z tytułu pracy w godzinach nadliczbowych. Czytelnik jest osobą niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym (dawna II grupa inwalidzka). Czas pracy osób niepełnosprawnych reguluje Ustawa z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. 2011 r., Nr 127, poz. 721 z (dalej zwana Ustawą o rehabilitacji zawodowej). Art. 15 ust. 1 Ustawy o rehabilitacji zawodowej stanowi, że czas pracy osoby niepełnosprawnej nie może przekraczać 8 godzin na dobę i 40 godzin tygodniowo. Przepis ten dotyczy każdej osoby niepełnosprawnej bez względu na stopień niepełnosprawności. Z kolei ust. 2 Ustawy o rehabilitacji zawodowej wprowadza limit wymiaru czasu pracy dla osób niepełnosprawnych zaliczonych do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, limit ten wynosi 7 godzin na dobę i 35 godzin tygodniowo. Normy wprowadzone cytowanymi przepisami należy traktować jako maksymalne i sztywne, ponieważ art. 15 Ustawy o rehabilitacji zawodowej wskazuje na maksymalne wartości norm czasu pracy, a nie na normy przeciętne, jak ma to miejsce w kodeksie pracy. Dodatkowo, ust. 3 art. 15 przywołanej Ustawy zakazuje zatrudniania osób niepełnosprawnych (bez względu na stopień niepełnosprawności) w porze nocnej i w godzinach przewidziane w art. 15 Ustawy o rehabilitacji zawodowej doznają jednak ograniczenia w dwóch przypadkach. Ograniczeń tych nie stosuje się zgodnie z art. 16 ust. 1 Ustawy:1) do osób zatrudnionych przy pilnowaniu oraz2) gdy - na wniosek osoby zatrudnionej - lekarz przeprowadzający badania profilaktyczne pracowników (lub w razie jego braku lekarz sprawujący opiekę nad tą osobą) wyrazi na to uwagi na to, że czytelnik pracuje w ochronie zakładowej, nie obejmują go limity czasu pracy przewidziane dla osób niepełnosprawnych. Nie dotyczy go również zakaz pracy w porze nocnej i godzinach nadliczbowych. Pracodawca może więc zatrudniać czytelnika w równoważnym systemie czasu pracy oraz planować jego pracę w porze nocnej. Nie jest również zakazane polecanie pracy w godzinach nadliczbowych w razie zajścia takiej przysługuje dodatek za pracę w porze nocnej określony w art. 1518 § 1 Pora nocna obejmuje 8 godzin między godzinami 21. a siódmą. Dokładne ustalenie pory nocnej powinno nastąpić w regulaminie pracy lub w układzie zbiorowym pracy, a jeżeli pracodawca nie ma obowiązku ustalania regulaminu pracy i nie jest objęty układem zbiorowym pracy określającym porę nocną, to porę nocną określa w pisemnej informacji kierowanej do pracownika w ciągu 7 dni od dnia nawiązania umowy o pracę. Dodatek do wynagrodzenia przysługuje za każdą godzinę pracy w porze nocnej w wysokości 20% stawki godzinowej wynikającej z minimalnego wynagrodzenia za pracę. W roku 2016 dodatek ten wynosi, w zależności od liczby dni pracujących w danym miesiącu, około 2,20 czytelnika narusza prawo wypłacając wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych w ramach odrębnej umowy zlecenia zawartej z czytelnikiem. Nie jest bowiem dopuszczalne zastępowanie umowy o pracę umową cywilnoprawną (np. umową zlecenia, umową o dzieło) przy zachowaniu warunków właściwych dla umowy o pracę, a więc w warunkach podporządkowania i świadczenia pracy pod kierownictwem pracodawcy. W szczególności nie jest dopuszczalne zawieranie umów cywilnoprawnych z własnym pracownikiem, które dotyczą wykonywania zadań rodzajowo tożsamych z tymi, które wykonywane są w ramach umowy o pracę. W warunkach opisanych przez pracownika, umowa zlecenia ewidentnie została zawarta w celu ominięcia przepisów dotyczących czasu pracy oraz zapewne również przepisów dotyczących wynagrodzenia z tytułu świadczenia pracy w godzinach nadliczbowych, gdyż w umowie zlecenia możliwe jest dowolne kształtowanie wysokości wynagrodzenia i czytelnik mógł otrzymywać wynagrodzenie z tytułu pracy w godzinach nadliczbowych, niższe niż przewidziane w kodeksie pracy. Takie postępowanie jest nieprawidłowe i może być podstawą odpowiedzialności pracodawcy za wykroczenie na podstawie art. 281 pkt 1 zgodnie z którym karze grzywny od tysiąca do zł podlega ten, kto będąc pracodawcą lub działając w jego imieniu zawiera umowę cywilnoprawną w warunkach, w których powinna być zawarta umowa o pracę. W skrajnych przypadkach w grę wchodzi również odpowiedzialność karna za przestępstwo określone w art. 218 § 1a kodeksu karnego, zgodnie z którym: Kto, wykonując czynności w sprawach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych, złośliwie lub uporczywie narusza prawa pracownika wynikające ze stosunku pracy lub ubezpieczenia społecznego, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Poszkodowany takim działaniem pracodawcy pracownik, który otrzymywał na podstawie umowy cywilnoprawnej niepełne wynagrodzenie z tytułu świadczenia pracy w godzinach nadliczbowych uprawniony jest do dochodzenia wypłaty przez pracodawcę pełnego należnego wynagrodzenia.

równoważny czas pracy a nadgodziny